Kreeg een voorzetje en moet er nu toch maar een keer van komen ook mijn verhaal hier neer te zetten.....

Het makkelijkste antwoord is dat ik kick op pijn en de daarbij vrijkomende endorfine, hierdoor raak ik in een soort van roes die ik moeilijk te omschrijven vind. Pijn doet me dan niet zo heel veel meer. Het is stil, sereen, zacht, mooi, kalm en maakt me tegelijk ook compleet ontvankelijk voor energieën, onbewust.


Omdat ik in deze toestand niet meer mijn grenzen aan kan geven moet ik volledig op mijn Dominant kunnen vertrouwen dat hij de afgesproken grenzen niet overschrijdt, daarbij mag hij zijn gezonde intelligentie niet uit het oog verliezen. Daarom zal ik bijzonder kritisch zijn wie ik selecteer.


Daarnaast geniet ik erg van het nagloeien van een plek die net geslagen is. Het wordt op die plek heel warm en het is (natuurlijk) übergevoelig voor allerlei prikkels. Heerlijk om op een pas geslagen plek gestreeld te worden dus! Bovendien geeft matige pijn me stiekem ook wel enige seksuele opwinding. Dat is ook meteen een nuance die ik aan wil brengen. Ik wil wel geslagen worden, maar ik wil niet verrot geslagen worden, absoluut geen blijvend letsel.


Striemen en blauwe plekken maken me trots. Ze tonen me wat ik heb moeten doorstaan voor mijn Dominant en dat ik dat allemaal aan kan. Het heeft voor mij te maken met een stukje overgave, bewijsdrang en bevestiging van mijn 'rol', maar dat heeft meer met mijn onderdanigheid te maken dan met mijn (oke oke... ik zal het dan toch maar onder ogen zien... grmbl) masochistische kantje.


Poeh... ik voel me nu echt heel kwetsbaar eigenlijk. Het is niet altijd makkelijk om dit onder ogen te komen, maar wel heel zinvol voor mijn eigen groei.


Ik zit niet te wachten op een onbenullig portie klappen van wie dan ook.






Inge68