Dag Dame(s)

Laat ik het maar eerlijk toegeven: Het wordt langzamerhand tijd dat ik eens waarachtig en authentiek ga leven, zonder m'n diepste zelf te verbergen. Hoewel ik een tamelijk krachtige, zogenaamd mannelijke uitstraling schijn te hebben, met hier en daar ook nog wat plezierige zachte kantjes (heel eigentijd, precies zoals een moderne vrouw het zich wenst, zou je zeggen), ben ik in m'n hart een zeer onderdanig en gehoorzaam man die voor Vrouwen een diep ontzag koestert.

"I am a firm believer in Female Supremacy" lees ik regelmatig in brieven van mannen aan Elise Sutton en Paige Harrison. Dat zou ik ook kunnen zeggen, alleen zie ik het niet als een geloof, als een mening of als een opvatting, maar meer als een werkelijkheid die in me zit en waar ik niet omheen kan. Concreet betekent dit dat ik aan een Vrouw die mij aan Haar Wil wil onderwerpen onmogelijk weerstand kan bieden. Superieur als Ze is, is Ze me gewoon de baas. Het is tenslotte zo dat met de uitgebreide en veelgelezen websites van bovengenoemde Dames mijn onderdanige gebruiksaanwijzing zo ongeveer op straat ligt.

Om zeker te weten dat ik trouw blijf aan mezelf heb ik ruim een maand geleden besloten te stoppen met de onbevredigende gewoonte van mijzelf te bevredigen. Ik wil mijn gevoeligheid voor Haar Macht over mij niet langer te niet doen door aan het ventiel te porrelen, want eigenlijk is dat gewoon vals spelen. Zonder een gordel te dragen ben ik dus kuis.

Om kneedbaar te zijn voor JOU !
Als klei.