|
|
|
|
Εσύ, ο πιο όμορφος κι ο πιο σοφός απ' τους αγγέλους,
θεέ που η μοίρα σ' όρισε και δεν σου ψέλνουν ύμνους,
ώ σατανά, τη μαύρη μου κακομοιριά λυπήσου.
Ο Σάρλ με κοιτάει με ένα βλέμμα γεμάτο νόημα.
Δείχνει να έχει κατανόηση για την παραποίηση του ονόματός του.
Με ένα υπαινικτικό μειδίαμα μου κλείνει το μάτι...
|
|
|
|
