|
|
|
|
Ben jij een aantrekkelijke man tussen de 21 en 30 jaar en kan je je vinden in het onderstaande verhaal? Neem dan contact met me op. :)
Ik kom van de wc en ik zie je staan in de kamer. Je staat met je rug naar me toe en je lijkt nog groter dan je al bent. Mijn gedachten zijn leeg, ik wil naar je toe rennen, mijn armen om je heen slaan en mijn gezicht in je trui begraven. Maar ik weet me te beheersen en ik loop rustig naar je toe. Ik pak je trui vast en leun tegen je aan. Ik voel je warmte. Je draait je om en gaat op de armleuning van de bank zitten, je trekt me wat dichter naar je toe en strijkt het haar uit mn gezicht.
"Dit kan niet, hè?"
Stom, zo stom. Ik weet meteen wat je bedoelt, maar het is al te laat. Ik frutsel met mn handen en kijk schuldbewust naar de grond. Ik probeer snel wat te verzinnen.
"Ik maakte een omweg, ik wou via het balkon gaan..."
"Ik heb het je net verteld, en je bent het nu alweer vergeten."
"Nee, ik ben het niet vergeten, echt niet. Ik wou alleen..."
Zenuwachtig speel ik met de knoopjes van je trui.
"Nu veeg je je handen ook nog aan mn trui af."
Ik hou er meteen mee op, maar ik weet niet wat ik met mn handen moet doen.
"Ik moet er maar voor zorgen dat je het niet nog eens zo makkelijk vergeet. Leg je armen maar om mijn nek."
Ik kijk je verschrikt aan.
"Nee, alsjeblieft niet doen, ik zal het niet meer vergeten."
"Dat weet ik, schatje."
Je trekt me dichter naar je toe en ik leg mn armen om je nek en laat mn hoofd op je schouder rusten. Waarom voel ik me zo veilig? Ik weet wat er komen gaat en mijn lichaam krimpt ineen. Ik smeek nog zachtjes, maar je trekt mijn rokje omhoog en wrijft over mijn billen. Weer krimp ik ineen. En dan trek je mijn broekje omlaag. Ik hou je steviger vast en
ik doe mn ogen dicht. Eerst wrijf je zachtjes over mijn billen en je laat me wachten. Met een hand hou je me stevig bij je. Ik kreun wanneer je hand voor het eerst op mijn billen terecht komt. Je begint rustig, je neemt je tijd, laat me wachten, tot ik het niet verwacht. Maar je slaat me steeds harder en ik kreun bij elke klap. Ik krimp ineen, dichter tegen jou aan. Mijn billen beginnen te gloeien en het doet pijn.
"Alsjeblieft, je doet me pijn."
"Rustig maar, schatje."
Je stem stelt me gerust, maar je handen komen hard neer op mijn billen. Ik probeer niet te kreunen, maar het lukt me niet. Je wrijft over mijn pijnlijke billen en ik kan even ademhalen, maar dan haal je weer fel uit. Ik krimp steeds meer ineen, ik kan bijna niet meer op mijn benen staan en ik leun steeds meer op jou. Ik probeer me eraan over te geven. Je houdt me zo stevig vast. Ik kan niet weg. Ik smeek je zachtjes, maar dan haal je juist nog feller uit. Je vind dat ik genoeg heb gehad en je houdt me niet meer zo stevig vast. Maar mn benen voelen zwak en ik leun nog op jou. Mijn billen gloeien en het doet pijn wanneer je er tevreden over wrijft.
"Kom maar. Dan gaan we even naar je billen kijken."
Je leidt me naar de hal waar een grote spiegel staat. Ik voel je kijken maar ik wil het niet zien.
"Kijk maar eens hoe rood je billen zijn."
Ik kijk voorzichtig en schaam me als ik zie hoe rood mn billen zijn. Je kijkt tevreden en wrijft er nog even over. Je glimlacht terwijl ik kreun van de pijn. Je trekt mijn broekje omhoog en doet de rest van mijn kleren goed. Je tilt mn kin op en kijkt me aan.
"Wat zeg je dan?"
"Dank u wel."
"Goed zo. Ga nu dan maar je handen wassen, en niet meer vergeten, hè, als je van het toilet komt."
"Ja, meneer, nee, meneer."
Ik haast me naar de keuken en was mijn handen twee keer zo lang zodat ik zeker weet dat ze schoon zijn. Beschaamd loop ik terug naar de woonkamer. Zonder je aan te kijken kom ik naast je liggen op de bank en leg mn hoofd op je schoot. Je streelt door mijn haar. Ik heb me nog nooit zo veilig of meer op mijn plek gevoeld.
|
|
|
|
